Ένας εν δυνάμει διάλογος θερινής νυκτός, με εξωγήινα ανθρωποειδή, που ζουν ανάμεσά μας

Καθημερινά ταξίδια και ατέλειωτες συναντήσεις. Πρέπει να φανεί ότι το έργο που επιτελείται είναι πολύ σοβαρό και όχι στημένο. Τεράστια ποσά δαπανώνται για τη φιλοξενία αυτών των συναντήσεων «προσωπικοτήτων» (άλλως θεσμών ή, ακόμα ρεαλιστικότερα, δεσμών). Αμέτρητοι υπάλληλοι το υποστηρίζουν. Με τίνος χρήματα; Πρέπει να προβληθεί ένα τόσο εξεζητημένα βαρύ περιβάλλον ώστε να ηδονίζονται οι πρωταγωνιστές της σαπουνόπερας. Ποτέ όμως δεν πρέπει να καταλήξουν σε μία ουσιαστικά «βιώσιμη» απόφαση. Ο κανόνας του παιχνιδιού απαιτεί δαπάνη χρόνου, ατέλειωτου χρόνου. Μία γρήγορη απόφαση θα αναιρούσε την ανάγκη ύπαρξης των θεσμικών θεατρίνων της σαδιστικής τεχνοκρατικής τρόικα. Πρόκειται για αμαθείς (άρα και ευκολόπλαστοι), ζηλωτές του ιδεώδους της παγκοσμιοποίησης (κατά τα πρότυπά τους), αλαζόνες, με περιορισμένο δείκτη νοημοσύνης και βασική μόρφωση, και ένα ιδιόρρυθμο είδος ανθρωπισμού. Ένας οξύνους ή μία μεγαλοφυΐα δεν ενδιαφέρει. Αυτό που ενδιαφέρει είναι η ανικανοποίητη φιλοδοξία και η ροπή προς ενεργοποίηση ενός στυγνού φανατισμού. Με αυτά τα προσόντα / όπλα προασπίζονται μία δημοκρατία που δεν δέχεται το «όχι», επιβάλλοντας άτεγκτα σιδηρά πειθαρχία. Η διαπραγμάτευση, στο λεξιλόγιό τους, σημαίνει μονοσήμαντα «τιμωρητική πολιτική».

Όταν όμως πρόκειται κυριολεκτικά για τη ζωή των πολιτών μιας κυρίαρχης χώρας (και όχι ενός τσίρκου, όπως αδιάντροπα ξεστόμισε ο Χορστ Ζεεχόφερ, ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας και πρόεδρος των Γερμανών Χριστιανοκοινωνιστών / CSU, που συμμετέχουν στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση: «να τελειώνουμε με αυτό το τσίρκο…»), τότε ο ικανός χαρακτηρίζεται και για την ταχύτητά του. Κάτι σαν τη λύση του Γόρδιου δεσμού από τον Μέγα Αλέξανδρο.

Εν τω μεταξύ οι λαοί (κατά τα άλλα κυρίαρχοι), που υφίστανται τις συνέπειες αυτών των θεατρικών διαπραγματεύσεων, μοχθούν να πάρουν παράταση για μία ακόμα ημέρα επιβίωσης. Όροι με ιδιαίτερο σημασιολογικό βάρος όπως «λιτότητα», «ανάπτυξη», «αδύναμοι», «χαμηλοσυνταξιούχοι», «καρκινοπαθείς», κλπ. κλπ. χρησιμοποιούνται καθημερινά από «ειδικούς» τόσο καταχρηστικά που πλέον έχουν χάσει την αξιοπιστία τους και κυρίως τη δυναμική αναφορά τους στο σημαινόμενο. Οι πάσης φύσεως κοινωνικές αξίες καταπατήθηκαν βάναυσα. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο. Η διατύπωση-παράγγελμα είναι ξεκάθαρη: «φορέστε τις αλυσίδες στα πόδια και επιβιβαστείτε στη γαλέρα!». Ενενήντα εννέα κωπηλάτες στην υπηρεσία ενός επιβάτη, και μάλιστα «χωρίς εισιτήριο»… Το ταξίδι έχει προ πολλού ξεκινήσει χωρίς όμως συγκεκριμένο προορισμό. Να κάνει μόνο τη βόλτα του ο επιβάτης, και μάλιστα σαδιστικά απαιτητικός επιβάτης. Κατά τα άλλα ίχνος προοπτικής και ανάπτυξης! Κάθε δόση που τόσο ταπεινωτικά παίρνει η Ελλάδα πηγαίνει κατ’ ευθείαν στην εξόφληση τοκοχρεολυσίων. Και επιπλέον, οι Γερμανοί παραπονούνται ότι πληρώνουν τους Έλληνες που βγαίνουν πρόωρα στη σύνταξη. Τελείως ανενημέρωτοι ή απερίγραπτοι σωβινιστές. Παραβλέπουν το γεγονός της κερδοσκοπίας της Γερμανίας (η οποία απολαμβάνει εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια δανεισμού, τα χαμηλότερα σε ολόκληρη την ιστορία της), χάρη στην καταστροφή του Νότου και στη χρεοκοπία των περισσότερων χωρών της Ευρωζώνης. Κοντολογίς, ο γερμανικός ομοσπονδιακός προϋπολογισμός έχει ευνοηθεί στα χρόνια της κρίσης (από το 2010 μέχρι το 2014), σύμφωνα με υπολογισμούς των ίδιων των γερμανών, περί τα 73 δισεκατομμύρια ευρώ λόγω ακριβώς της διαφοράς επιτοκίων.

«Στην ελληνική κρίση, η Γερμανία θα πρέπει να διδαχθεί από το δικό της δημοσιονομικό παρελθόν», σχολιάζει ο Harold Meyerson (Washington Post, 28 Ιανουαρίου 2015) … «ο κόσμος θα ήταν ένα καλύτερο μέρος, αν οι Γερμανοί γνώριζαν την ιστορία τους». … «η Γερμανία, μολονότι έχει κατανοήσει τα διδάγματα από τα λάθη που διέπραξε τον 20^o αιώνα, δεν φαίνεται να διδάσκεται από το κόστος που ενέχει η προσκόλληση στη δημοσιονομική ορθοδοξία, παρά το γεγονός ότι η ευημερία της οφείλεται στην απόφαση των αντιπάλων της κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που επέτρεψε στη μεταπολεμική Δ. Γερμανία να διαγράψει το ήμισυ των χρεών της. Στη συμφωνία του Λονδίνου για το χρέος (1953), 20 κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, που είχαν δανείσει χρήματα στη Γερμανία κατά την προναζιστική Δημοκρατία της Βαϊμάρης και μετά το 1945, συμφώνησαν να μειώσουν το χρέος της Δ. Γερμανίας κατά το ήμισυ, και η αποπληρωμή του δεν θα προέρχεται από τις κυβερνητικές δαπάνες, αλλά αποκλειστικά από τις εξαγωγές…».

Ανάλογης αντίληψης είναι και η κριτική του Γερμανού φιλοσόφου Γιούργκεν Χάμπερμας, προς την ηγεσία της Ευρώπης και της Γερμανίας, για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την νομισματική και πολιτική ένωση, αλλά και τους χειρισμούς τους απέναντι στην Ελλάδα. Στην εφημερίδα Suddeutcsche Zeitung (23 Ιουνίου 2015) επισημαίνει ότι «… η Γερμανία οφείλει την ώθηση στην οικονομική της ανάπτυξη στην εξυπνάδα των δανειστών-εθνών, τα οποία διέγραψαν περίπου το μισό των οφειλών της με το σύμφωνο του Λονδίνου το 1953. … επί της ουσίας πρόκειται για μια ξεροκέφαλη επιμονή σε μια πολιτική λιτότητας, η οποία δεν γίνεται κυρίως αντικείμενο κριτικής μόνο στη διεθνή επιστήμη, αλλά είχε βάρβαρες συνέπειες στην Ελλάδα και αποδεδειγμένα έχει αποτύχει». Καθιστά σαφές το απρεπές, μάλλον σκανδαλώδες της άρνησης (για πολιτικές διαπραγματεύσεις): Ο συμβιβασμός δεν αποτυγχάνει σε μερικά δις περισσότερα ή λιγότερα, ούτε καν σε αυτόν ή τον άλλο όρο, αλλά μόνο στην ελληνική απαίτηση, την απαίτηση της οικονομίας και του λαού, τον οποίο εκμεταλλεύθηκαν οι διεφθαρμένες ελίτ, για κούρεμα ή κάποια αντίστοιχη ρύθμιση, ώστε να καταστεί δυνατή μια νέα αρχή. Αντ' αυτής οι δανειστές επιμένουν στην αναγνώριση του βουνού του χρέους, το οποίο δεν μπορεί να αντέξει η ελληνική οικονομία».

Να γιατί είναι χαμένα λόγια οι όποιες διαπραγματεύσεις. Πρόκειται για μία διαδικασία ανάλογη με εκείνη των Δαναΐδων, αέναη, και ειρωνική εκ μέρους των πιστωτών που, δυστυχώς, δεν υπάρχει περίπτωση διακοπής της παρά μόνο βίαια… Ένα πλεονέκτημα (όπως το Grexit) χρησιμοποιείται στη συγκεκριμένη στιγμή, προτού γίνει αναμάσημα των ΜΜΕ. Εάν δεν τηρηθεί αυτή η προϋπόθεση τότε το Grexit μεταλλάσσεται σε Graccident και εγκυμονείται μεγάλος κίνδυνος να αντιστραφούν οι όροι, ο αντίπαλος (τρόικα)  να προετοιμαστεί κατάλληλα, και να το χρησιμοποιήσει εις βάρος αυτού που το κατέχει (Ελλάδα). Υπάρχει δηλαδή ο κίνδυνος να αποβληθεί και μάλιστα με απαξιωτικό τρόπο, η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και, επιπλέον, να αφεθεί να εννοηθεί ότι είναι ένοχος λόγω απειθαρχίας και ασυνέπειας (… να συναινέσει για την καταστροφή του). Τότε είναι που θα έχει επιτευχθεί ένα μεγαλοπρεπές Gresturbation…

Γιατί δεν βρέθηκε κάποιος από τους κυβερνώντες, όλα αυτά τα χρόνια, οιασδήποτε ενδυματολογικής επιλογής, να μιλήσει «ολιστικά» σχετικά με τη σημερινή κατάσταση τόσο της Ελλάδας όσο και της επονομαζόμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να μιλήσει ως «έφηβος» στο κονκλάβιο των «ενηλίκων» με γηραλέες και ηλιοκαμένες από υπερβολικό solarium σάρκες, με πυξίδα το συμφέρον των εντολέων του και όχι της ολιγαρχίας. Αυτούς τους εντολείς εξάλλου ενδιαφέρουν άμεσα τα μέτρα που θα ληφθούν για μια ακόμη φορά. Οι «άλλοι» («άλλοι» ή «κάποιοι» είναι μία προσφιλής έκφραση των πολιτικών όταν δεν έχουν την ειλικρίνεια και το θάρρος να ονομάσουν αυτόν που βρίσκεται ακριβώς απέναντί τους) έχουν αποθησαυρίσει σε φορολογικούς παραδείσους είτε σε υπεράκτιες εταιρείες. Δεν τους πιέζει ο χρόνος.

Γιατί δεν βρέθηκε κάποιος από τους κυβερνώντες, να αναφερθεί προκαταρκτικά και αποκλειστικά σε κάποια από τα παρακάτω θέματα, ειδάλλως να μην έχει νόημα η οποιαδήποτε περαιτέρω συνέχιση των διαπραγματεύσεων, που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να δίνουν στον μεσιέ Γιουνκέρ την ευκαιρία να κάνει αστειάκια και να απευθύνει φιλοφρονήσεις σε πρωθυπουργούς συνομιλητές του όταν τους θεωρεί του χεριού του…

1.    Τα περισσότερα από τα επιβαλλόμενα φορολογικά μέτρα είναι επιεικώς αντισυνταγματικά και παραβιάζουν κάθε έννοια δικαίου. Δεν λήφθηκαν υπόψη τα άρθρα εκείνα του Συντάγματος, σύμφωνα με τα οποία πριν από οποιαδήποτε απόφαση πρέπει να εξασφαλίζεται η ευημερία του λαού (άρθρο 1, § 2 & 3), αλλά και τα άρθρα του ΔΝΤ, σύμφωνα με τα οποία δεν θίγεται η πλήρης απασχόληση του λαού της χώρας, στα μέτρα τα οποία επιβάλλονται όταν καταφεύγει σε δανεισμό από αυτό (Στο πρώτο άρθρο του καταστατικού του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αναφέρεται ότι σκοπός του ΔΝΤ είναι να εγγυάται την ευημερία των λαών των κρατών μελών του και την πλήρη απασχόληση). Πρόκειται επομένως για καταφανή παραβίαση εκ μέρους του ΔΝΤ του ίδιου αυτού του καταστατικού, όταν με υπόδειξή του, εφαρμόζεται μία πολιτική, της οποίας τα ανυπόφορα λάθη εκτόξευσαν την ανεργία σε απίστευτα ύψη. Οφείλει επομένως το ΔΝΤ να επανέλθει στο σεβασμό των υποχρεώσεών του, όπως οφείλει και ο κ. Γιουνκέρ να σταματήσει να κουνάει το δάχτυλο στην Ελλάδα και να θυμηθεί τα δικά του πεπραγμένα στη χώρα της οποίας ήταν για αρκετά χρόνια πρωθυπουργός (1995-2013), και πέτυχε να δημιουργήσει ένα νομοθετικό πλαίσιο, στο οποίο μπορούσαν να ενταχθούν επιχειρήσεις δραστηριοποιούμενες σε άλλες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να φοροδιαφύγουν προκλητικά (βλέπε για τη διαβόητη υπόθεση LuxLeaks...).

2.    Η Ελλάδα βοήθησε τη Γερμανία να ανακάμψει τόσο μετά τον πρώτο όσο και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Και τώρα, τι ειρωνεία, ζούμε μία στρεβλή και ελλειμματική δομή του ευρώ υπέρ της Γερμανίας…

3.    Η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα τόσο για τις επανορθώσεις (για τις καταστροφές των υποδομών που προξένησαν οι κατακτητές), όσο και για τις αποζημιώσεις (για τις ζωές αθώων που αφαίρεσαν), και για το Κατοχικό Δάνειο (με το οποίο ο υποταγμένος ελληνικός λαός συντηρούσε τους τυράννους του).

 4.    Τα χρέη των πολιτών δεν δημιουργήθηκαν από δική τους υπαιτιότητα αλλά λόγω προγραμματισμένης μείωσης της φοροδοτικής τους ικανότητας. Οι περισσότεροι από τους δανειολήπτες, δεν μπορούν να τα αποπληρώσουν διότι πήραν δάνεια βασιζόμενοι στις αποδοχές τους. Όταν όμως η μνημονιακή κυβέρνηση τους μείωσε υπέρμετρα αυτές τις αποδοχές ή και τους έστειλε στο Ταμείο Ανεργίας, ήταν πλέον αδύνατο να συνεχίσουν να τηρούν τις υποχρεώσεις τους. Απίθανες συμπεριφορές σε μία παγκοσμιοποιημένη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Πρόκειται για καρκινογενή μετάλλαξη επινόημα του ανθρώπινου είδους…

5.    Τα ποσά που δανείζουν στη χώρα μας εξυπηρετούν χρέος μη βιώσιμο, επαχθές, απεχθές, και επονείδιστο και εξυπηρετούν απ’ ευθείας «μαύρες τρύπες», επιστρέφουν δηλαδή στα ταμεία των δανειστών.

6.    Θα πρέπει τέλος να δοθεί άμεση προτεραιότητα στη δίκη όσων υπέγραψαν τις παράνομες συμφωνίες (μνημόνια) δεδομένου μάλιστα ότι πολλοί από αυτούς έχουν δημοσίως παραδεχθεί ότι ούτε καν διάβασαν τα σχετικά κείμενα (εκατοντάδες σελίδες αμετάφραστες μεταξύ των οποίων αι μερικές λευκές με χώρο μόνο για υπογραφή…) προτού τα αποδεχθούν («ναι σε όλα»)…

Τελικά, και ο πλέον αδαής πολίτης, αντιλαμβάνεται ότι το επίδικο ζήτημα δεν είναι το εμπορικό ισοζύγιο αλλά η άσκηση επιρροής σε μεγάλες περιοχές τοποθέτησης κεφαλαίου. Γιατί λοιπόν οι κυβερνώντες δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εντολέων τους αλλά, αντιθέτως, διαχειρίζονται τον πλούτο της χώρας σαν να πρόκειται για προσωπική τους περιουσία;

Και έτσι η Ελλάδα τιμωρείται «διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις»… (η συνεννόηση για τον αγωγό Μπουργκάς–Αλεξανδρούπολη μία από αυτές τις παραβάσεις). Αυτοί που έχουν πάρει την τύχη του ελληνικού λαού στα χέρια τους (ευρωπαίοι αξιωματούχοι με εξαιρετικά ευάλωτο βιογραφικό: βλέπε περιοδικό HOT DOC, τεύχος 78, 4 Ιουνίου 2015, σελ. 26-39) είναι αδίστακτοι κερδοσκόποι. Είναι σαν να έχουν προσγειωθεί από έναν άλλον μακρινό πλανήτη. Όντα χωρίς συναισθήματα και μνήμη, που μόνο σκοπό έχουν να ικανοποιήσουν τις αδίστακτες ορέξεις τους. Μάταια όμως γιατί πρέπει να έχουν γύρω στα οκτώ σημεία G! Το ισχυρότερο όπλο αυτών των όντων είναι η ομοιογένεια σκέψης, και με τον όμοιο τρόπο ένδυσής τους, την ίδια στολή, δείχνουν ότι ανήκουν στο στρατό των υποταγμένων στην παγκοσμιοποίηση. Τα λιγοστά άτομα που διαχειρίζονται την τύχη αυτού του πλανήτη, χρησιμοποιούν ως προκάλυμμα τη Γερμανία ώστε να κρύψουν το σχέδιό τους πίσω από την προγραμματισμένα κατασκευασμένη μεγάλη αυτή δύναμη, χειραγωγημένο πρέσβη των ΗΠΑ…

Στις εκκλήσεις των γήινων ακούγονται ακαταλαβίστικα οι φωνές ανθρωποειδών σαν από το υπερπέραν. Άναρθρες κραυγές, κάτι σαν:

«Ως αρχή, οι συλλογικές προσπάθειες είναι ευπρόσδεκτες, αλλά, ταυτόχρονα ένα χρέος είναι ένα χρέος και αυτό αποτελεί συμβόλαιο… Η στάση πληρωμών, η αναδιάρθρωση, η αλλαγή των όρων έχει συνέπειες στην υπογραφή και στην εμπιστοσύνη προς την υπογραφή».

«Παράταση του προγράμματος μόνο με τήρηση δεσμεύσεων».

«Είναι δύσκολο να μας εκβιάσουν <οι γήινοι>».

Και από ακόμα πιο πέρα, η φωνή ενός πρόωρα κουρασμένου πολιτικού, που, στη δύση του πολιτικού του βίου, δείχνει να μην ενδιαφέρεται πλέον ούτε ακόμα και γι’ αυτήν την ίδια του τη γυναίκα (αυτή με την οποία χόρευε βαλς στις προεκλογικές τους εκστρατείες για να ενισχύσει το πρότυπο του καλού και πιστού οικογενειάρχη…): «Δεν μπορείς να ξεζουμίζεις τους λαούς με τη λιτότητα. Πρέπει να υπάρξει στρατηγική ανάπτυξης, … οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα, με συνθήκες όμως όχι λιτότητας, αλλά ανάπτυξης».

Τελικά, το επόμενο της θερινής νύχτας πρωινό θα βρει, όσους ξυπνήσουν, να συνειδητοποιούν ότι ήταν ένα όνειρο, μία ακόμη περίσταση που υποδεικνύει ότι το νεότερο ελληνικό κράτος δημιουργήθηκε για να μην είναι ελληνικό. Οι μεγάλες ελληνικές προσωπικότητες του πολιτισμού (του πνεύματος, της τέχνης και της επιστήμης) είναι σύμπτωση που γεννήθηκαν στην Ελλάδα (Χρήστος Γιανναράς, ραδιοφωνική εκπομπή «Ασκήσεις Κριτικής Σκέψης», 25 Μαρτίου 2007). Οι αντίστοιχες προσωπικότητες της πολιτικής, αυτές που είναι συνυφασμένες με την πορεία του νεοελληνικού «μορφώματος», τηλεκατευθυνόμενες. Οι γνήσια ελληνικές εξοντώνονται ή απαξιώνονται… Και όλα αυτά υποστηρίζονται από ένα ένοχο σύστημα παιδείας, που βασίζεται στην αποστήθιση και στην παραπαιδεία, ώστε να κρατάει σε ύπνωση τους ιθαγενείς αυτής της χώρας…

---