Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ...




Τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 1943, διαπράχθηκε από τους ναζί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με την ονομασία «επιχείρηση Καλάβρυτα» (Unternehmen Kalavryta). Η θηριωδία αυτή είχε ως αφορμή την εκτέλεση 77 Γερμανών αιχμαλώτων που είχαν συλλάβει οι αντάρτες λίγες ημέρες νωρίτερα. Ως αντίποινα, στρατιώτες της γερμανικής 117ης Μεραρχίας Καταδρομών (η οποία αποτελούνταν από Αυστριακούς και Γερμανούς), εκτέλεσαν μέσα σε λίγες ώρες στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων όλους τους άνδρες από 14 ετών και πάνω, μπροστά στα μάτια των γυναικών και των παιδιών τους. Συνολικά εκτελέστηκαν 1.436 από τους 2.035 άνδρες των Καλαβρύτων, αν και οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των θυμάτων ποικίλουν.
Η «επιχείρηση» της μαζικής δολοφονίας ξεκίνησε από την παράκτια περιοχή της Αχαΐας στη βόρεια Πελοπόννησο, όταν τα στρατεύματα της Βέρμαχτ έκαψαν χωριά και δολοφόνησαν πολίτες στο δρόμο. Οι Γερμανοί, στην πορεία τους προς τα Καλάβρυτα, εκτέλεσαν 143 άνδρες, στα χωριά Ρωγοί, Κερπινή, Άνω και Κάτω Ζαχλωρού, καθώς και στη Μονή Μεγάλου Σπηλαίου. Επίσης έκαψαν περίπου 1.000 σπίτια σε πάνω από 50 χωριά, αφού τα λεηλάτησαν αποκομίζοντας περισσότερα από 2.000 πρόβατα και μεγαλύτερα ζώα και περίπου 260.000.000 δραχμές. Όταν έφθασαν στα Καλάβρυτα, κλείδωσαν όλες τις γυναίκες και τα παιδιά κάτω των 14 στο σχολείο και διέταξαν όλους τους άνδρες από 14 και πάνω να παρουσιαστούν έξω από το χωριό. Εκεί, τους εκτέλεσαν με συνεχείς ριπές πολυβόλων, σκοτώνοντας περίπου 500 άτομα. Οι γυναίκες και τα παιδιά κατάφεραν να αποδράσουν από το σχολείο ενώ το χωριό φλεγόταν. Την επόμενη ημέρα τα ναζιστικά στρατεύματα πυρπόλησαν το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας.

Ποιος άραγε έδωσε στους γερμανούς ναζί κατακτητές τη μαθηματική (!) αναλογία «1 γερμανός στρατιώτης = 1 χωριό με άμαχο πληθυσμό» (γυναικόπεδα και ηλικιωμένους); Στους γερμανούς ναζί κατακτητές που δεν τήρησαν σε καμία περίπτωση τους κανόνες πολέμου, το Εθιμικό Δίκαιο, αλλά ούτε και το Διεθνές Δίκαιο καθ’ όλη τη διάρκεια των πολεμικών τους επιχειρήσεων κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (και ειδικότερα κατά τη διάρκεια της Κατοχής της Ελλάδας). Στους γερμανούς ναζί κατακτητές και στους απογόνους τους, που εξακολουθούν και σήμερα να δικαιολογούν αυτές τους τις θηριωδίες. Έπρεπε δηλαδή οι Έλληνες να αποδέχονται τις νοσηρές καταστροφικές επιθυμίες των βάρβαρων κατακτητών! Παραβλέπουν βέβαια ότι αν τους ενοχλούσε η ιδιότητα του αμυνόμενου, οι αντάρτες ήταν και αυτοί ένα ακόμη οργανικό δημιούργημα της εφαρμογής της ιδεολογίας τους.

Δυστυχώς, η σφαγή στα μαρτυρικά Καλάβρυτα δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός. Ανήκει σε μία σειρά ολοκαυτωμάτων, άλλα γνωστά και άλλα λιγότερο γνωστά, πάντως όλα βαθιά χαραγμένα στο μεδούλι των απογόνων εκείνων που τα βίωσαν: Αιγάλεω Αττικής, Άγιος Πέτρος Κυνουρίας, Άγιοι Ανάργυροι Λακωνίας, Αγρίνιο, Αηδονοχώρι Κόνιτσας, Βλαχέρνα Αρκαδίας, Ακμότοπος Ιωαννίνων, Ανώγεια Ρεθύμνου, Αλικιανός Χανίων, Επαρχία Βιάννου Ηρακλείου, Δομένικο Ελασσόνας, Δοξάτο Δράμας, Δίστομο Βοιωτίας, Γιαννιτσά Πέλλας, Γερακάρι Ρεθύμνου, Ελευθεροχώρι Πέλλας, Ελευθέριο Λαρίσης, Δουργούτι Αττικής, Δράκεια Μαγνησίας, Ιστιαία Ευβοίας, Καλάμι Βοιωτίας, Καλάβρυτα, Κακολύρη Ευβοίας, Καμάρες Ηρακλείου, Καλλιθέα Αττικής, Άνω και Κάτω Κερδύλλια, νομού Σερρών, Κομμένο Άρτας, Κλεισούρα Καστοριάς, Κηπουριό Γρεβενών, Κοσμάτι Γρεβενών, Κρύα Βρύση Ρεθύμνου, Λιγκιάδες Ιωαννίνων, Κοινότητα Μεσοβούνου Κοζάνης, Λαΐστα Ιωαννίνων, Μαλαθύρου Χανίων, Λίμνες Αργολίδας, Μουσιώτιτσα Ιωαννίνων, Μέτσοβο, Μιχαλίτσι Δωδώνης, Παραμυθιά Θεσπρωτίας, Κοινότητα Πύργων Κοζάνης, Ρώγοι Αχαΐας, Τσαρίτσανι Λαρίσης, Σέρβια Κοζάνης, Σπερχειάδα Φθιώτιδος, Ρέθυμνο Κρήτης, Φιλιατές Θεσπρωτίας, Φανάρι Θεσπρωτίας, Τύρναβος Λαρίσης, Χορτιάτης Θεσσαλονίκης, Χωριστή Δράμας, …

Παρά το γεγονός ότι η Γερμανία έχει αναγνωρίσει δημόσια τη ναζιστική αγριότητα στην περίπτωση των Καλαβρύτων, ακόμα δεν έχει καταβληθεί καμιά αποζημίωση.

Η στάση των Γερμανών έναντι των Ελλήνων ήταν, και συνεχίζει να είναι απαξιωτική μέχρι και τις μέρες μας. Έχουν απωθήσει από τη συλλογική τους μνήμη το πόσο αλληλέγγυα τους μεταχειρίστηκαν τα άλλα κράτη που επίσης δεινοπάθησαν εξ αιτίας τους τόσο κατά τον πρώτο όσο και κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (για τους οποίους βέβαια υπεύθυνοι ήταν οι ίδιοι οι Γερμανοί). Χάριν αυτής της «ανθρωπιστικής» μεταχείρισης κατόρθωσαν να ορθοποδήσουν και να αποκαταστήσουν την εθνική τους υπόσταση. Τελικά όμως η Γερμανία αποδείχθηκε «φίδι στον κόρφο» της Ευρώπης. Αποκαταστάθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε αναγεννήθηκε μέσα της η ανάγκη εκτόνωσης των γονιδιακών πρωτόγονών τους ενστίκτων, σχετικών με κανιβαλισμό. Και ο κύκλος έκλεισε για να αρχίσει ένας νέος. Όπως κάθε φορά, στο έργο τους αυτό έχουν ως συναυτουργούς πιστούς συνεργούς και πειθήνια εκτελεστικά όργανα, με αμοιβή την ατιμωρησία από τα σκάνδαλα στα οποία έντεχνα τους είχαν προηγουμένως εμπλέξει. Και έτσι βρέθηκαν και πάλι στο εδώλιο του κατηγορουμένου οι «ασθενέστεροι» των πολιτών αυτού του τόπου, που από τη σύσταση της νεότερης εκδοχής του προσδιορίστηκε ως μη ελληνικό! Ακόμα και η επίσημη παραδοχή λαθών εκ μέρους του ΔΝΤ αποσιωπάται προκλητικά από την επίσημη Κυβέρνηση. Καμία αξιοποίηση σχετικών δηλώσεων, ούτε καν μία τυπική αναζήτηση ευθύνης ή, έστω, ένα σχόλιο με κάποιο ελπιδοφόρο υπονοούμενο… Τελικά το όλο πλαίσιο είναι στημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να πιστέψει και ο τελευταίος Έλληνας ότι δεν έχει δικαίωμα αντίστασης, αυτοδιάθεσης, ή ακόμα δικαίωμα διεκδίκησης των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων του, αυτών που αφορούν τη ζωή του και την επιβίωσή του.

Όλα αυτά, ενώ θα έπρεπε να είναι γνωστά στο μέσο Έλληνα, δυστυχώς δεν είναι. Συνυπεύθυνο σ’ αυτό είναι και το εκπαιδευτικό μας σύστημα, που επενδύει στην αποστήθιση και στην αποκοίμιση. Ένα σύστημα οιονεί μορφωμένο από αλλοδαπούς για εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων στο διηνεκές.