Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

«Σε μία εποχή…» (1)


  • Σε μια εποχή που φράσεις όπως «η κυβέρνηση διστάζει να πάρει το τάδε ή το δείνα μέτρο γιατί σκέφτεται τις κοινωνικές συνέπειες» μοιάζει να μην έχει πλέον νόημα…
  • Σε μία εποχή όπου η καθημερινή πολιτική συνταγή περιέχει ως βασικά συστατικά απάτες, πλαστογραφίες, και συκοφαντίες, τα οποία εύκολα χωνεύουν κατ’ εξοχήν «πλαδαροί» ψηφοφόροι ...
  • Σε μία εποχή «αλλοτριομορφοδίαιτη», όπου δρέπουμε τους καρπούς των ταπεινωτικών ισχυρισμών μας (όπως «Μα τι περιμένεις, Έλληνες είμαστε!» –Δεν είναι βέβαιο εάν κάποιος άλλος λαός έχει καλύτερο επιχείρημα για αυτοεξευτελισμό–) ...
  • Σε μία εποχή που η φράση: «C’est bon pour l’Orient» μοιάζει να αποκτάει κάποιο ιδιαίτερο νόημα ακόμα και για εσωτερική κατανάλωση...
  • Σε μία εποχή όπου οι ιδιότητες «Έλληνας» και «Ελληνόφωνας» φαίνεται να ταυτίζονται…
  • Σε μία εποχή όπου δόλια ανδρείκελα, χρησιμοποίησαν επιτήδεια προεκλογικά ψέματα για να αναρριχηθούν στα διάφορα πολιτικά αξιώματα, και στη συνέχεια εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους στο εκλογικό σώμα που τους εμπιστεύθηκε την ψήφο του, ξεμπροστιάζοντας διεθνώς όλη τη χώρα, παρομοιάζοντάς την με τον Τιτανικό και τους ιθαγενείς κατοίκους της ως τεμπέληδες και διεφθαρμένους επιβάτες, καθιστώντας τους εν τέλει συνένοχους για το κατάντημα της κοινωνίας ...
  • Σε μία εποχή όπου οι ξενόδουλες κυβερνήσεις υπηρετούν τον κατακτητή (ξένο παράγοντα), με κατ’ εξοχήν προπαγανδιστή (σύγχρονη μορφή δεσμοφύλακα) τα ΜΜΕ και ειδικότερα η τηλεόραση...
  • Σε μία εποχή όπου η εκάστοτε κυβέρνηση παρέσυρε προγραμματικά αγαθούς και αφελείς πολίτες στην αυτοπαγίδευση μέσω των δανείων για διακοπές ή για περιττή κατανάλωση ειδικά σε γιορτινές μέρες (με παραπλανητικές προτροπές του τύπου «αγοράστε αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού», «επενδύστε σε φωτοβολταϊκά» κ.ο.κ.) και στη συνέχεια επέβαλε παράλογα χαράτσια, οδηγώντας τους πιο ευαίσθητους από τους πολίτες αυτούς ακόμα και στην αυτοκτονία...
  • Σε μία εποχή όπου συγκεκριμένα κόμματα του Κοινοβουλίου δεν αναγνωρίζουν ως οργανικά τους παράγωγα κάποια άλλα, νομίμως εκλεγέντα (ώστε να εφαρμοστούν δικαιότερες και αποτελεσματικότερες μέθοδοι «θεραπείας» του νοσηρού φαινομένου), γιατί σ’ αυτά αναγνωρίζουν το απεχθές είδωλό τους σε προχωρημένη σήψη, και έτσι ακκίζονται στο να καταδιώκουν αυτάρεσκα τη σκιά τους…
  • Σε μία εποχή όπου ο μέσος Έλληνας πολίτης αφήνεται να πιστεύει ότι συμβαίνουν λάθη «εφαρμογής» μιας κοινωφελούς στις αρχές της πολιτικής ενώ στην πραγματικότητα εκτελείται εσκεμμένα μία στυγνή πολιτική με το επικάλυμμα του λάθους ή του αφελούς…
  • Σε μία εποχή που οι Κερκόπορτες είναι μόνιμα ανοιχτές και οι επιβουλείς διεισδύουν ανενόχλητα όχι μόνο μεταπολεμικά αλλά ήδη από τη δημιουργία του νεότερου ελληνικού κράτους...
  • Σε μία εποχή που ενώ τα σκάνδαλα και η διαφθορά είναι πλέον τόσα σε αριθμό και μέγεθος, που συντηρούν καθημερινές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, εφημερίδες και περιοδικά, η εισαγγελική παρέμβαση βρίσκεται επιλεκτικά σε ραστώνη...
  • Σε μία εποχή όπου και ο πλέον αφελής έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ζήλιας αλλά και της αλαζονείας του κατ’ εξοχήν συμπλεγματικού ευρωπαϊκού λαού: των Γερμανών...
  • Σε μια εποχή όπου η καταναλωτική αποχαύνωση και ο κτηνώδης εγωκεντρισμός καλλιεργήθηκαν μεθοδικά και ύπουλα έτσι ώστε σταδιακά να καταστεί αδύνατον να περιχαρακωθούν τα διακριτικά όρια του «επονείδιστου» και του «επαχθούς» χρέους...
  • Σε μία εποχή, όπου και η παιδεία, μακράν του πατριωτικού και αφυπνιστικού της ρόλου μέσω της επεξεργασίας της πληροφορίας σε γνώση, χρησιμοποιήθηκε έντεχνα για να «κοιμίσει» συνειδήσεις,

Σε μία τέτοια εποχή, ισχύει ίσως επιτακτικότερα από κάθε άλλη εποχή το αξίωμα πως το πρώτο στάδιο για να θεραπεύσει κανείς μία παθογένεια είναι να την εντοπίσει και να την αποδεχθεί. Αυτό το τελευταίο όμως, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον, δεν θεωρείται ως πιθανή εξέλιξη, στην «αεροψεκασμένη» κοινωνία που ζούμε…