Homo Othonious: το προϊόν καπήλευσης της σχέσης του μέσου Έλληνα Πολίτη με τα ΜΜΕ
Στην εποχή και τον τόπο που ζούμε, όπως εξάλλου και σε κάθε άλλο σημείο του Πλανήτη που έχει μπει στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, κυριαρχούν τα ΜΜΕ, που με το πρόσχημα της μετάδοσης πληροφοριών τελικά συντελούν στη διαμόρφωση μιας οικουμενικής κοσμοαντίληψης, βασισμένης στις επιλογές μερικών, κυριολεκτικά, ατόμων!... Ο μέσος Έλληνας πολίτης (αυτός δηλαδή που ανήκε στο κοινωνικό στρώμα που από το 2009 μέχρι σήμερα εξαερώθηκε...) μένει καθηλωμένος στον «καναπέ» (ή έτσι λένε τουλάχιστον), προσηλωμένος σε μία οθόνη, και μέσα από την εικονική πραγματικότητα, που πλέον είναι ενσωματωμένη στον τρόπο μετάδοσης των ειδήσεων-πληροφοριών, ενημερώνεται σε σημείο αποχαύνωσης. Αποκρυσταλλώνει γνώμη επί παντός επιστητού και μοιάζει να γνωρίζει σχεδόν τα πάντα!... Όσο και αν ο φανατικός τηλεθεατής ωρύεται μπροστά στον τηλεοπτικό του δέκτη, κανείς δεν του αποσπά την προσοχή μέχρις ότου ολοκληρωθεί μία ακόμη φάση που προμήνυε γκολ. Όλα τα άλλα μετά... Η εποχή του Homo Othonious σε πλήρη ανάπτυξη.
Στην εποχή και τον τόπο που ζούμε, όπως εξάλλου και σε κάθε άλλο σημείο του Πλανήτη που έχει μπει στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, κυριαρχούν τα ΜΜΕ, που με το πρόσχημα της μετάδοσης πληροφοριών τελικά συντελούν στη διαμόρφωση μιας οικουμενικής κοσμοαντίληψης, βασισμένης στις επιλογές μερικών, κυριολεκτικά, ατόμων!... Ο μέσος Έλληνας πολίτης (αυτός δηλαδή που ανήκε στο κοινωνικό στρώμα που από το 2009 μέχρι σήμερα εξαερώθηκε...) μένει καθηλωμένος στον «καναπέ» (ή έτσι λένε τουλάχιστον), προσηλωμένος σε μία οθόνη, και μέσα από την εικονική πραγματικότητα, που πλέον είναι ενσωματωμένη στον τρόπο μετάδοσης των ειδήσεων-πληροφοριών, ενημερώνεται σε σημείο αποχαύνωσης. Αποκρυσταλλώνει γνώμη επί παντός επιστητού και μοιάζει να γνωρίζει σχεδόν τα πάντα!... Όσο και αν ο φανατικός τηλεθεατής ωρύεται μπροστά στον τηλεοπτικό του δέκτη, κανείς δεν του αποσπά την προσοχή μέχρις ότου ολοκληρωθεί μία ακόμη φάση που προμήνυε γκολ. Όλα τα άλλα μετά... Η εποχή του Homo Othonious σε πλήρη ανάπτυξη.
Ο μέσος αυτός Έλληνας πολίτης εκλαμβάνει την εξέλιξη των
γεγονότων σαν ένα παραμύθι, το οποίο προβάλλεται σε συνέχειες. Βλέπει τη ζωή
του να εξελίσσεται μέσα από τηλεοπτικές σειρές και ραδιοφωνικές εκπομπές και,
έχοντας αναθέσει την τύχη του στα χέρια κάποιου πειστικού σκηνοθέτη ή
παραγωγού, περιμένει
την εξέλιξη του πεπρωμένου του σε κάθε επόμενο επεισόδιο: «Παρακολουθήστε ζωντανά τα συλλαλητήρια
στο Σύνταγμα»... «Με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί η διεθνής κοινότητα το
διπλωματικό θρίλερ καθώς το διπλωματικό συμβούλιο του ΟΗΕ δεν κατέληξε σε
συμφωνία...».
Ο νους του μέσου Έλληνα εκλαμβάνει
τις ενδείξεις ως αποδείξεις και συνάγει εύκολα συμπεράσματα. Τον Αύγουστο 2012,
οι τηλεθεατές περίμεναν με αγωνία πότε ο νομπελίστας της Ειρήνης θα πατούσε το
κουμπί για την εκτόξευση πυραύλων εναντίον χώρας που υποψιαζόταν ότι
χρησιμοποιούσε χημικά όπλα (παρόμοιες υποψίες υπήρχαν και για το Ιράν που όμως
μέχρι σήμερα δεν επαληθεύτηκαν). Η πίστωση εις βάρος των εν λόγω λαών
καταγράφτηκε. Μετά τα όπλα, χημικά είτε μαζικής
καταστροφής (τα οποία επίσης δεν βρέθηκαν ποτέ) στη Σερβία (Κόσοβο), το Ιράν,
το Ιράκ, τη Λιβύη, την Αίγυπτο, φαίνεται πως πλησιάζει η ώρα
για το Συριακό λαό: «Θέμα ωρών η επίθεση στη Συρία»: Αναμένεται το πράσινο φως
από Ομπάμα. Οι αμερικανικές υπηρεσίες Πληροφοριών υπέκλεψαν (!) συνομιλίες που
δείχνουν ότι η επίθεση με χημικά διαπράχθηκε από τον Άσαντ. Η Παγκόσμια
Κηδεμονία των Η.Π.Α. ορίζει ακόμα και την ώρα έναρξης του «έργου». Αυτό που
απομένει να πληροφορηθεί ο τηλεθεατής είναι εάν θα υπάρξει και δεύτερη
παράσταση (βραδινή)…
Τελικά, αν και η υποψία
ήταν ένα άλλοθι που προερχόταν από τη σφαίρα του απίθανου, της ανασφάλειας και
της απληστίας, η επίθεση εναντίον της Συρίας («χωρίς να πατήσει αμερικάνικη
μπότα σε συριακό έδαφος» – νεολογισμός με «βαθύ» ηθικό περιεχόμενο) αποσοβήθηκε
επειδή «ξέμεινε» από οικονομικούς πόρους ο ίδιος ο θείος Σαμ. Το αμερικάνικο
όνειρό του (γιατί για τέτοιο πρόκειται) δεν μπορεί προς το παρόν να συντηρήσει
ούτε την ίδια του την επικράτεια!
Ο μέσος Έλληνας πολίτης λοιπόν, καταπίνοντας καθημερινά και
χωνεύοντας μεγάλες δόσεις από τον, κυρίως, τηλεοπτικό, εκπεμπόμενο κυκεώνα
αλληλοσυγκρουόμενων πληροφοριών, έχει πλήρως απονευρωθεί. Έχει υποβαθμιστεί σε
άβουλο μέλος ενός «ζαλισμένου κοπαδιού» (Τσόμσκι). Δεν μιλάει. Παραμιλάει. Και οι
«ψεκασμοί» καλά κρατούν. Όχι μόνο από αέρος αλλά, κυρίως, από «αέρος»:από τα δελτία ειδήσεων, τα τυχερά παιχνίδια, τα reality show για ανάδειξη ακραίας
μορφής ταλέντων (με παραμυθένιες υποσχέσεις και προοπτικές τρόπου ζωής για το
νικητή), και τον αθλητισμό με «βασιλιά» το
ποδόσφαιρο και αυλικούς το μπάσκετ, και το στίβο. Πρόκειται για ένα καλά
στημένο σύστημα που απασχολεί βολικά το νου των «πληβείων». Ειδικά ο αθλητισμός, με τη μορφή του
πρωταθλητισμού, αποτελεί επιπλέον και μία καθόλου ευκαταφρόνητη πλουτοπαραγωγική
πηγή μέσω των αναβολικών. Αυτό όμως είναι θέμα μιας άλλης συζήτησης...
Προς το παρόν, στα σχήματα που δημιουργούν στον ουρανό οι «αερο-ψεκασμοί», ο μέσος Έλληνας διακρίνει τη μορφή του επικεφαλής της επιτροπής ελέγχου της προόδου των Ολυμπιακών έργων της Αθήνας το 2004, εκπροσώπου μίας βιομηχανίας πλύσης εγκεφάλων και συνειδήσεων, τροϊκανικός πρόδρομος με προβιά Μεγάλου Αδελφού. Μόνο υπό το καθεστώς «μηδενικής ανοχής» για περαιτέρω σκέψεις ή αμφισβητήσεις κερδίζεται η επιδοκιμασία του: «Μπράβο Ελλάντα», λίγο πριν το «Κουράγιο Ελλάντα»… ΑΠΟΛΥΤΩΣ!
Προς το παρόν, στα σχήματα που δημιουργούν στον ουρανό οι «αερο-ψεκασμοί», ο μέσος Έλληνας διακρίνει τη μορφή του επικεφαλής της επιτροπής ελέγχου της προόδου των Ολυμπιακών έργων της Αθήνας το 2004, εκπροσώπου μίας βιομηχανίας πλύσης εγκεφάλων και συνειδήσεων, τροϊκανικός πρόδρομος με προβιά Μεγάλου Αδελφού. Μόνο υπό το καθεστώς «μηδενικής ανοχής» για περαιτέρω σκέψεις ή αμφισβητήσεις κερδίζεται η επιδοκιμασία του: «Μπράβο Ελλάντα», λίγο πριν το «Κουράγιο Ελλάντα»… ΑΠΟΛΥΤΩΣ!
