Το παραμύθι …
Στο Λονδίνο των αρχών του 20ου αιώνα, η Jane και ο Michael είναι τα κακομαθημένα παιδιά ενός πλούσιου τραπεζίτη και μιας αγωνίστριας σουφραζέτας. Οι πολυάσχολοι γονείς δεν έχουν χρόνο για τα παιδιά τους αφήνοντας την επιμέλειά τους στα χέρια νταντάδων. Καμία όμως δεν καταφέρνει να τα ελέγξει και η μία μετά την άλλη εγκαταλείπουν κάθε προσπάθεια. Μέχρι που αναλαμβάνει η Mary Poppins, η οποία, με τις «μαγικές» της ικανότητες, θα καταφέρει όχι μόνο να τα διαπαιδαγωγήσει αλλά και να προσδώσει νόημα στη ζωή τους. Καταφέρνει όμως και κάτι σημαντικότερο: να ανοίξει τα μάτια του πατέρα και να δει πέρα από τα στενά πλαίσια του Κώδικα Τραπεζικής Δεοντολογίας!
(Mary Poppins, έτος παραγωγής: 1964)
… και η πραγματικότητα
… η Δικαιοσύνη (Εφετείο Αθήνας 304/02), ακυρώνοντας ένα σημαντικό τμήμα χρέους δανείου, διέταξε πραγματογνωμοσύνη για να αποδειχθεί από ειδικό εάν οφείλεται ή όχι κάποιο ποσό, αφού η τράπεζα ανέβασε κατά 50% τα προηγούμενα επιτόκια, με συνέπεια για δάνειο 31,5 εκατ. δρχ. του 1986, να καταβληθούν 136 εκατ. δρχ. για εξόφληση μέχρι το 1997 και η τράπεζα να ζητεί άλλα 171 εκατ. δραχμές!
(εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ ONLINE, 15/4/2002)
«Το μνημόνιο κάνει κάποιους να βγάζουν χοντρά λεφτά εις βάρος μας… το 1994 το ελληνικό χρέος ήταν 90 δισεκατομμύρια, από τότε πληρώσαμε 575 δισεκατομμύρια και χρωστάμε ακόμα 340 δισεκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή, έχουμε ξεπληρώσει τα δάνειά μας δέκα φορές και ακόμα δανειζόμαστε για να τα ξεπληρώσουμε.»
(Νίκος Κοτζιάς, καθηγητής «Πολιτικών Θεωριών των Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών» στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά, 05 Ιουλίου 2011)
